Jaki jest: NAJLEPSZY HOTEL W POLSCE

Autor: Rafał Szubstarski

Czasami ludzie spoza branży, gdy dowiadują się, że jestem redaktorem naczelnym najlepszego pisma w branży hotelarskiej, pytają mnie pół żartem, pól serio: To powiedz, jaki jest najlepszy hotel w Polsce? Czasami pytają mnie o to też ludzie z branży. Trudna odpowiedź, ale nie niemożliwa. W każdej branży istnieje potrzeba jakichś hierarchii i punktów odniesienia, które wyznaczałyby jej najwyższe standardy. Tym bardziej wydaje się to naturalne w branży hotelarskiej, gdzie „kategoryzacja” wpisana jest w jej istotę. Każdy hotel chce być najlepszy (a przynajmniej powinien chcieć) i każdy uważa się za najlepszy. Jednak są hotele lepsze i gorsze. Które z tych lepszych są najlepsze, a który z tych już najlepszych jest naj, najlepszy? Zależy jakie przyjąć kryteria. Na końcu najlepszy jest ten, w którym gość dobrze się wyspał i smacznie zjadł. Ale co poza tym? Co decyduje o tym, że jakiś hotel może aspirować do miana najlepszego w kraju? Jak to ocenić? Po czym?   Architektura i Tradycja Bez wątpienia jednym z podstawowych kryteriów jest architektura takiego obiektu, historyczna, oryginalna, czy ultra-nowoczesna. Trudno mówić o Najlepszym Hotelu, który nie wygląda, co najmniej zachwycająco. A najlepiej jeśli ta dobra architektura łączyła się będzie w długoletnią tradycją hotelarską prowadzoną w tym obiekcie. I tu od razu przychodzą na myśl dwa hotele: warszawski Bristol, działający obecnie w sieci Le Meridien i sopocki Grand Hotel, funkcjonujący w sieci Sofitel. Bristol zlokalizowany przy głównym trakcie w Polsce, obok Pałacu Prezydenckiego, uchodzi za jeden z najładniejszych i najdłużej funkcjonujących hoteli w Polsce. To perełka art nouveau w stylu neobarokowym. Hotel gości zaczął przyjmować w 1901 roku. Związany jest też nierozerwalnie z historią Polski – jednym ze współwłaścicieli był Jan Paderewski, pierwszy premier II RP, który formował tu rząd, Jan Kiepura śpiewał z balkonu, w okresie tuż powojennym hotel był mieszkaniem elity odbudowującej się Warszawy i kraju, a nawet ostatnio Bristol był w centrum zainteresowania, gdy prawie pod jego oknami dochodziło do kłótni i przepychanek w sprawie krzyża na Krakowskim Przedmieściu. To niewątpliwie hotel symbol polskiego hotelarstwa. Podobnym, jeśli nawet nie mocniejszym, symbolem jest sopocki Grand Hotel. Powstał w latach 20. XX wieku, zaprojektowany przez jednego z najlepszych architektów niemieckich tamtych czasów Hansa Fallanga w postaci dużej neorenesansowej bryły z charakterystycznymi kolumnami. Grand obrósł może nawet większą legendą niż Bristol (trzecim takim kultowym hotelem był Europejski naprzeciwko Bristolu, który gdy zostanie uruchomiony zapewne ponownie trafi do czołówki takich rankingów).   Renomowanych gości sopocki Grand miał nawet więcej niż inne hotele, m.in. Charles de Gaulle, Fidel Castro, książę Filip, szach Reza Pahlavi, Josephine Baker, Marlena Dietrich, Omar Shariff, Charles Aznavour… Również w filmach Grand Hotel brał udział częściej niż Bristol, Europejski czy nawet Victoria – kolejny hotel z dużą tradycją (Victoria choć zbudowana zaledwie w połowie lat 70. o architekturze nie rzucającej na kolana, była symbolem zachodniego hotelarstwa w okresie PRL i nadal trzyma wysoki poziom). Oczywiście kierując się tym, jednym z najważniejszych wyznaczników definicji Najlepszy Hotel – Architektura i Tradycja, do ścisłej czołówki zaliczyć trzeba poniekąd „z urzędu” luksusowe hotele z Krakowa. A jeśli luksusowe to „likusowe”: Copernicus, Stary, Pod Różą czy należący do innego właściciela hotel Wentzl. Wszystkie mieszczą się w okolicy lub na samym Rynku, a więc z założenia w ładnym, historycznym otoczeniu w renesansowej czy barokowej kamieniczce, gustowanie i z klasą odrestaurowanej. Te hotele przebijają warszawskie pod względem historii – budynki pochodzą z XVI, XVII wieku, a sięgają nawet średniowiecza. Również tradycja hotelarska jest w nich dłuższa, bo niektóre z nich np. Pod Różą przyjmowały gości już w XIX , a nawet XVIII wieku. To robi wrażenie i ten klimat w nich czuć. Copernicus na Kanoniczej składa się z kamienicy pochodzącej z XIV wieku i XIX-wiecznej oficyny połączonych szklaną konstrukcją, pod którą urządzono hotelowe patio z jedną z najlepszych w Polsce restauracji. Nowoczesność współgra tu z historią: panoramiczna winda, taras na dachu z widokiem na Wawel, kilkusetletnie elewacje, zabytkowe piwnice z basenem. Wyposażenie utrzymane jest w stylu dworskim z nowoczesnymi elementami. Cały hotel łączy w sobie ducha historycznego Krakowa ze współczesnym miastem. Ten hotel na nocleg wybrał George W. Bush podczas swojej wizyty w Krakowie. Hotel Stary na Szczepańskiej mieści się w XVII-wiecznej kamienicy, w której przed wojną działała restauracja. Część kamienicy od głównej strony została odrestaurowana, tworząc ozdobę ul. Szczepańskiej, z tyłu dobudowano oficynę i umieszczono w niej kolejne pokoje, a dziedziniec przykryto szkłem. W piwnicy oczywiście basen i centrum odnowy, a na dachu taras z widokiem na Rynek Główny. Historia hotelu Pod Różą na Floriańskiej sięga XIV wieku. Pod hotelem znajdują się piękne i dobrze utrzymane piwnice z tego okresu. Przy [...]