Hotelarzu, ugość sam siebie

Czy starą mądrość biblijnych prawd i ludowych przysłów, wedle której lekarz nie potrafi uleczyć sam siebie, a szewc zawsze bez butów chodzi, możemy odnieść także do branży hotelarskiej? Czy dając naszym gościom komfort, odpoczynek, wytchnienie i relaks, sami nie cierpimy często na ich deficyt?

Jako psycholog pomagałem w kryzysie wypalenia zawodowego ludziom przeróżnych branż i stanowisk. Przez ostatnich kilkanaście lat w hotelarstwie – sam będąc managerem, a później dyrektorem hotelu – zobaczyłem, że nasza branża nie tylko nie odstaje od smutnej normy w zakresie tego zjawiska, ale wręcz zaryzykowałbym stwierdzenie, że jest w jego niechlubnej czołówce.

Utwierdziłem się w tym przekonaniu, wychodząc podczas pandemii z inicjatywą pomocy psychologicznej dla hotelarzy w postaci internetowego bloga „Psycholog w Hotelu Kryzys” oraz nieodpłatnej wolontaryjnej pracy indywidualnej z osobami z branży potrzebującymi wsparcia psychologa.

Smutnym wnioskiem z tych działań jest uświadomienie sobie absolutnej powszechności wśród hotelarskiej kadry managerskiej potrzeby edukacji w zakresie profilaktyki wypalenia zawodowego, chronienia swoich zasobów, przeciwdziałania negatywnym skutkom stresu oraz wdrażania w środowisku kultury holistycznego podejścia do dobrostanu psychicznego.

Potrzeba ta nie tylko nie zniknęła wraz z zanikającymi przejawami pandemii, ale w obliczu kolejnych pojawiających się negatywnych czynników ekonomicznych i geopolitycznych przybrała jeszcze na sile.

Dziś troska o zasoby psychiczne swoje i swojego zespołu wydaje się absolutnym priorytetem. Wciąż wielu z nas, hotelarzy, nie dostrzega – tak ważnej przecież różnicy – że czym innym jest „pracować z poświęceniem”, a czym innym „poświęcać siebie pracy”.

Wypalenie zawodowe wpisano już do klasyfikacji chorób

Według danych ZUS z 2019 r., a więc jeszcze sprzed pandemicznego roku, aż ponad 10 proc. całkowitej absencji chorobowej wynikało z zaburzeń psychicznych, a zanotowany rok do roku wzrost zwolnień z tytułu depresji wyniósł 21 proc., czyli ponad jedną piątą. W badaniu zrealizowanym przez Pracodawców Rzeczypospolitej Polskiej i Grupę Artemis 96 proc. pracowników wyraziło zdanie, że praca ma wpływ na ich zdrowie psychiczne. Badani wskazywali, że mierzą się w środowisku pracy ze stresem i lękiem.

Zmęczenie i niepokój wpływają na ich problemy ze snem, odżywianiem, a także przyczyniają się do uzależnień. Wszystko to skutkuje mniejszym zaangażowaniem, absencją, spadkiem produktywności, a w konsekwencji większą rotacją, pozwami i roszczeniami wobec pracodawcy. Według danych magazynu „Forbes” i firmy Gartner z 2021 r., w Polsce aż 66 proc. pracowników doświadczyło objawów wypalenia zawodowego, co plasuje nas w niechlubnej czołówce europejskiej.

Co ciekawe, poziom ten bynajmniej nie dotyczy tylko pracowników zmęczonych rutyną i brakiem rozwoju u schyłku ich kariery zawodowej, jak powszechnie się o tym myśli. Także wśród tzw. millenialsów oraz pokolenia Z wskaźnik deklarowanego wypalenia wyniósł ponad 50 proc. W maju 2019 r. wypalenie zawodowe zostało uznane za syndrom przez Światową Organizację Zdrowia i wpisane do Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych.

Pracownicy są tego coraz bardziej świadomi. Według „Raportu Kapitał Zdrowia” z 2020 r. aż 43 proc. pracowników wyraża zainteresowanie benefitami pracowniczymi obejmującymi profilaktykę zdrowia psychicznego. A w raporcie „Wellness. Poznaj biurową przyszłość” agencji CBRE czytamy, że aż 80 proc. pracowników przyznaje, iż oferta firmy i strategia dbałości o dobre samopoczucie będą czynnikiem decydującym w zatrudnieniu i zatrzymaniu ich przez następnych 10 lat.

Dobrostan pracowników nowym wskaźnikiem biznesowym

Hotelarstwo nie jest pod tym względem żadną zieloną wyspą, powyższe smutne trendy i tendencje dotyczą nas równie mocno, jeśli nie bardziej. Praca pod nieustającą presją czasu, w bezpośredniej obsłudze wymagającego klienta, w trybie 24/7 nie jest środowiskiem sprzyjającym dbałości o dobrostan psychiczny. Dla młodych pracowników wyrażających potrzebę dbałość o swoje zasoby psychiczne nasza oferta kilkunastogodzinnej zmiany w gastronomii przy obsłudze konferencji i bankietu do białego rana staje się mało atrakcyjna.