Wyszedł z siebie, stanął obok. Czeka nas parę tropikalnych felietonów

Ostatni felieton zakończyłem z szeroko przymkniętymi oczami: „wyjechałem, zaraz wrócę, jeśli ziemia jest wciąż okrągła”. Na chwilę, na Hotel Trends, bo na razie dotarłem tylko do Indochin, czyli obróciłem się jakieś 90 stopni, i to na ukos, więc nadal nie mam pewności, czy dalej nie ma jakiejś przepaści. Tym bardziej że księżyc jakoś na plecach leży, widocznie w tym klimacie ma wyrąbane na wszystko. W liceum modne było powiedzenie odnoszące się do superambitnych kujonów, do których wtedy raczej nie należałem: „Wyszedł z siebie i stanął obok”. Grażynie Kulczyk to powiedzenie by się na pewno spodobało, choć nie sądzę, aby koniecznie chciała tak zwyczajnie wyjść ze swojej ufortyfikowanej artystycznej baszty w Starym Browarze i stanąć na Półwiejskiej, gdzie kiedyś była kultowa knajpa serwująca studentom pyzy z sosem myśliwskim, a teraz są tylko stare baby i kebaby. Ja lubię czasami popatrzyć z innej perspektywy. Jak we śnie, tuż przed brzaskiem, kiedy lecę nad polami i lasami i widzę z góry siebie samego. Taka poranna nieznośna lekkość bytu Milana Kundery, zanim bezlitośnie współcześnie zadzwoni Apple Watch. No więc wyszedłem z siebie i stanąłem w bezpiecznym dystansie 10 tys. km dalej, azymut południowo-wschodni. Tak aby codziennie móc się nacieszyć spokojnym porankiem, zanim Polska obudzi się w politycznym, gospodarczym i religijnym jazgocie. Kiedyś wyjechałem do Szwajcarii i stanąłem obok Jeziora Genewskiego, ale tam góry widok zasłaniają, wiec pętałem się 20 lat po świecie, zanim wróciłem dumnie budować współczesne polskie hotelarstwo. Nabudowałem si [...]