Kazimierz z Rubinsteinem

Kazimierz, założone w XIV wieku miasto żydowskie, jest dziś integralną częścią Krakowa. Po latach zapomnienia, obracania się w ruinę kolejnych zabytków, stał się atrakcją turystyczną, której funkcjonowanie wymaga powstania wielu restauracji i hoteli. Jednym z nich jest Rubinstein

Kraków to miasto, które ma najwięcej hoteli w Polsce. Kraków, to też miasto, które ma najwięcej ładnych obiektów noclegowych zlokalizowanych w zabytkowych budynkach. Są wśród nich zarówno takie, których historia sięga XIX wieku, jak i hotele butikowe zlokalizowane w gruntownie przebudowanych lub odbudowanych kamienicach.


Przy przebudowach często dochodzi do konfliktu interesów między urzędnikami i konserwatorami zabytków, którzy chronią historyczny charakter zabudowy, a inwestorami, którzy zwiększając powierzchnię użytkową przyszłych hoteli, przekraczają obowiązujące przepisy. Problemy te nie ominęły kamienicy na Kazimierzu, przy ul. Szerokiej 12, w której mieści się obecnie Rubinstein.

Sam budynek pochodzi z epoki renesansu, i usytuowany jest na działce znajdującej się w rejonie zwartej zabudowy z historycznie najstarszego okresu dawnego miasta żydowskiego, pochodzącej z XIV-XVII w. W roku 1996 poważnie zniszczoną kamienicę kupiła na przetargu Fundacja Rodziny Nissenbaumów. Jednak wbrew umowie z miastem przez kolejne kilka lat budynek niszczał jeszcze bardziej.

W takim stanie nabyła kamienicę spółka, która postanowiła przekształcić ją w hotel. By zwiększyć opłacalność inwestycji, do istniejących dwóch kondygnacji dobudowała trzy kolejne, co było niezgodne z obowiązującymi przepisami. Obiekt jednak działa i stara się obecnie o przyznanie kategorii czterech gwiazdek, co uwarunkowane być musi wyczyszczeniem wszelkich kwestii spornych z prawem. Ten stylowy obiekt nazwany został Rubinstein, na cześć urodzonej w tej części Kazimierza legendarnej kosmetyczki Heleny Rubinstein.


I chociaż, jak to w przypadku większości krakowskich hoteli (zarówno nowoczesnych, jak i tych adaptowanych z innych budynków) ostateczny kształt architektoniczny i sposób wkomponowania budynku w otaczające go budowle skłania do polemiki, to nie da się zakwestionować urody jego wnętrz. Pracochłonna renowacja i nawiązujący do tradycji sposób aranżacji i wyposażenia poszczególnych pomieszczeń podkreśla osadzenie w tradycji miejsca, w którym jest zlokalizowany. Podczas renowacji odrestaurowano m.in. fryzy i fragmenty polichromii z drugiej połowy XVI wieku, zabytkowy filar międzyokienny i półkolumnę międzyokienną oraz XV-wieczne piwnice.


Bez ingerencji właściciela obiektu byłby on pewnie skazany na zniszczenie. Teraz zaś mogą nim cieszyć oczy goście. Pisaliśmy już w "HOTELARZU" nie raz o dylematach związanych ze ścisłą ochroną zabytków i urządzaniu w nich nowoczesnych obiektów, które muszą spełnić nie tylko odpowiednie wymogi techniczne, ale i połączyć historię z komercyjnymi funkcjami użytkowymi. Czy jednak nie zdarza się, że tak ścisła ochrona zabytków zwraca się czasem przeciwko nim? Pozostawione obracają się w bezużyteczne ruiny!
(apsz)