50 lat hotelarstwa – z doświadczenia

Nie znam szczegółów powstania „HOTELARZA”, był to z pewnością jednak dowód na reaktywację w czasach „SMUTY GOMUŁKOWSKI EJ” zawodowej pozycji ludzi pracujących w hotelach i gastronomii. Miało to wówczas fundamentalne znaczenie, bo jak wiadomo z historii, treścią ideowego socjalizmu była produkcja materialna. Usługi i ludzie pracujący w nich byli traktowani jak pasożyty na zdrowej tkance klasy robotniczej.

Wydawnictwo powstało z inicjatywy Zrzeszenia Polskich Hoteli Turystycznych jako „organ” środowiska. Mój osobisty kontakt datuje się na przełom lat 60./70. To wtedy spotkałem po raz pierwszy Panią Grażynę Konsewicz. Jej entuzjazm, wiedza i doświadczenie były stymulatorem rozwoju HOTELARZA. Na ten czas przypada mój debiut autorski nie tylko w HOTELARZU. Właśnie dzięki Pani Grażynie Konsewicz wielu młodych adeptów zawodu mogło rozpocząć swoje kariery z pominięciem, wówczas tak ważnych, rekomendacji kombatanckich. Oczywiście, dla zapewnienia sobie intratnego stanowiska pracy nie wystarczyło być kombatantem, należało legitymować się uczestnictwem w zwycięskim szlaku bojowym od Lenino do Berlina. Dość mocną pozycję mieli także „utrwalacze władzy ludowej”, dla których praca „w turystyce” była nagrodą za wierność idei. Były to czasy, kiedy rolę dzisiejszych firm doradztwa personalnego pełniły komitety partyjne różnego szczebla. Jednak na szczęście także wówczas potrzebni byli ludzie, którzy co prawda nie mieli rekomendacji, ale posiadali potrzebne kwalifikacje. Szczególnie miało to znaczenie w nieśmiało reaktywowanej turystyce międzynarodowej na przełomie lat 50/60. To dzięki tej konieczności wrócili do zawodu pracownicy z przedwojennych hoteli i restauracji. Miałem szczęście w początkach mojej pracy w hotelu Bristol spotkać tych starszych kolegów, dla których wykonywany zawód był misją. Nie oznacza to oczywiście, że byli „aniołami”, jednak nawet „gość wykorzystany” czuł satysfakcję z otrzymanej usługi. Dzięki znajomości języków obcych do pracy trafiło wielu powracających żołnierzy „kampanii zachodniej”, ludzi wykształconych i z dużą znajomością świata. Wprawdzie dla nich rezerwowano jedynie funkcje „robotnicze”, co jednak w realu nie pozbawiało ich pozycji liderów w środowisku. To właśnie dzięki obcowaniu z nimi osobiście odebrałem pierwszą realną szkołę życia, nie tylko jako hotelarz.

Udostępniono 30% tekstu, dostęp do pełnej treści artykułu tylko dla prenumeratorów.