Marriotty i inne odloty…w gwiezdny kosmos

Marriott odleciał sprzed Centralnego (dworca w Warszawie) jak wcześniej Radisson znad Drwęckiego (jeziora w Ostródzie). Córka zaraz leci (jeszcze z Modlina) do Limerick na studia. Więc ja też odleciałem i siedzę sobie w Valais, w pięknym modrzewiowym chalet – nie mylić z szaletem. Góry trochę zasłaniają widok, ale jest spokój i pozornie rządzi helwecka tradycja. Choć już nie wszędzie.

W dynamicznym Verbier klientela stacji całoroczna, głównie anglojęzyczna. Male hotele indywidualne jak Farinet czy Chez Adrien (Relais & Châteaux) uzupełnił W by Marriott. Jest miejsce i pasujący model biznesowy dla wszystkich. Są swingujące puby, ale też Extreme Ski, a dla bardziej ambitnych kulturowo Classical Music Festiwal. Dzieje się coś ciągle. Bez oscypków urągających sanepidowi i bez spoconych misiów pod wpływem, śliniących się do arabskich dutków. Może ktoś uśmiechnie się jak głupi do sera. No bo w końcu Sir przyleciał do sera. Z dziurami. Jak się już nabawimy w Valle de Bagnes, to ekologicznie wracamy kolejką linową przez grzbiet gór do właściwej doliny Rodanu. A tu gorące źródła w Saillon, wisząca kładka nad Via Farinetta, gdzie pionowo wspinają się cale rodziny, nasłoneczniona nuda w Isérables, sady morelowe w Riddes oraz cors des Alpes, czyli tradycyjne długie trąby pasterzy, głucho brzmiące u stóp Château de Tourbillon w Sion. Głucho brzmi również w kraju. Raz jeszcze okazało się, że nie należy przyzwyczajać się do tego, co było