Happy New Year, czyli Sara na propsie

No i wchodzimy w trzeci rok pandemii z kolejną (trzecią?, czwartą?, piątą?) wersją zmutowanego wirusa. Wchodzimy radośnie, nabuzowani inflacją przerastającą towarzysza Gierka, z piramidą NBP, za to bez TVN, aby przypadkiem się nie stresować. New Dealowskie plakaty na przystankach wystarczą, no bo kogo jeszcze stać na podróż samochodem, i to wszystko jedno, czy na benzynę, czy na prąd? MMam nadzieję, że zawodowcy z kabaretu nadążają, bo jest wielka potrzeba. Smoleń nie żyje, a Laskowik już nie daje rady z tyłu sklepu. Nic nas nie uratuje, poza czarnym humorem, dystansem społecznym i sytuacyjnym. A w hotelach jak zwykle, tradycyjnie, spora wiorsta za jakimkolwiek trendem. Orbis w letargu, PHH i pojedynczy wizjonerzy na haju od Ostródy po Karkonosze. Inwestorzy szaleją, bo pieniądz gorący jak kartofel. Od Warszawy przez Poznań i Kraków po Rzeszów w hotelach obłożenie liniowe: 30 proc. plus plus, więc na śniadaniach trudno dojść do bufetu. Tylko średnia cena nie wzrasta. Ale jest nadzieja w narodzie i jego zaskórniakach, że tych, którzy nie kupią minimieszkań o zawrotnej powierzchni 2,5 m2 (nie mylić z M2) za 30K za metr, będzie stać na rok pobytu w hotelu. Ze śniadaniem. Jest zabawnie, a nawet tragicznie [...]