Dobre zarządzanie personelem – fanaberia czy konieczność?

Autor: Lidia Wiszniewska

Ostatnie lata w relacjach pracownik – pracodawca to ogromna transformacja. Rynek pracodawcy przekształcił się w rynek pracownika. Do tego doszły zmiany i strukturalne, i jakościowe (jakości w takim konserwatywnym pojęciu) społeczeństwa, wychowania, wartości – i jest nowa rzeczywistość, z którą musimy się zmierzyć. O pokoleniu millenialsów mówi i pisze się wiele, ale takich korporacji zatrudniających głównie młode pokolenie jak Apple czy Google nie dogonimy, chociażby z powodu różnic potrzeb branżowych. Obserwuję te zmiany i ich wpływ na naszą branżę hotelarsko- gastronomiczną i nurtuje mnie pytanie: co dalej? Cały sens gościnności polega na zapewnieniu komfortu drugiej osobie, usłużeniu – ja lubię wyrażenie – uszczęśliwieniu innego człowieka. Tak widzę swoją misję jako hotelarz. Zapraszam na cykl rozważań o relacjach pracownik – pracodawca i ich wpływie na nasz codzienny biznes, bo czy nieszczęśliwy pracownik może uszczęśliwić gościa? Czy masowe, systemowe podejście do pracownika może skutkować indywidualnym podejściem do gościa? Przedstawię państwu narzędzia, metody i przykłady, które pomagają w świadomym zarządzaniu sobą, świadomym wpływie na otoczenie i uzyskiwaniu tym samym wymarzonych rezultatów. Podzielę się moją wiedzą z zakresu zarządzania sobą i innymi procesem poznawania i siebie, i drugiego człowieka, w celu maksymalizacji ludzkiego potencjału. Poruszę kwestie efektywnej komunikacji, informacji zwrotnej, motywacji, elementy coachingu oraz zagadnienia zarządzania konfliktem. Chciałabym dać państwu trochę poradnik, trochę materiał szkoleniowy, z wiedzą i praktycznymi przykładami. Co cechuje lidera, a co kierownika? Jesteśmy wszyscy odrębnymi jednostkami, ze swoimi umiejętnościami, preferencjami, marzeniami, postrzeganiem świata... Prowadzenie biznesu wymaga jednak usystematyzowania, standardów, kontroli. Jak kontrolować innych, wymagając jednocześnie samodzielności i proaktywności w rozwiązywaniu problemów i podejmowaniu decyzji? Zarządzanie zasobami ludzkimi i zespołami zaczyna się w momencie, kiedy grupa ludzi (czytaj: indywidualności) zjednoczy się wokół tego samego celu, za którego osiągnięcie jest odpowiedzialna, i cechuje ją wzajemność, współpraca, a do tego ma strukturę. Wyzwaniem przywódcy zespołu jest połączenie indywidualnych talentów i potrzeb z celami zespołu jako organizacji powołanej do ich osiągnięcia. Pytanie zasadnicze: co cechuje lidera, a co kierownika? Przecież nie zawsze jest tak, że nominalny kierownik jest rzeczywistym liderem w grupie. Z punktu widzenia pracownika z rozmowy z kierownikiem wynosi poczucie, że to kierownik jest ważny. Z rozmowy z liderem pracownik wychodzi z przekonaniem, że to ON jest ważny. Moje doświadczenie wchodzenia w zespoły już uformowane, czasami wieloletnie – z niechęcią do zmian – pokazuje, że zawsze jest nieformalny lider grupy i jeżeli znajdzie się jego motywacje i pozyska dla celu, to wtedy łatwiej jest wprowadzać zmiany, nawet te najtrudniejsze: organizacyjne i kulturowe. Wpływ prawdziwych przywódców na ludzi to ich rozwój, motywacja, inspiracja, wsparcie, odpowiedzialność, dawanie decyzyjności, a także poczucia wartości dla organizacji. Miałam w swojej pracy zawodowej szczęście, bo trafiłam aż na trzech liderów spośród 12, z którymi pracowałam. Ale wtedy zespoły, którymi zarządzali, a których byłam częścią, osiągały rezultaty o wiele wyższe niż wymagania organizacji. W zależności od dojrzałości grupy i potrzeb – mistrzostwo przywódcy polega na zdecydowaniu, czy w danym momencie potrzebne jest kierownictwo czy przywództwo. Style zarządzania – przywództwo sytuacyjne Jeżeli chod [...]