Młodzież w hotelu – dopust Boży czy przyszły klient?

Autor: Jacek Piasta

W okresie przetaczającej się przez polskie media debaty o młodzieży, szkole i problemach z tym związanych "Hotelarz" postanowił przyjrzeć się młodzieży w kontekście krajowego hotelarstwa

Dla banków, instytucji ubezpieczeniowych, producentów dóbr konsumpcyjnych zarówno luksusowych, jak i szeroko dostępnych - młodzież wydaje się coraz atrakcyjniejszym segmentem klientów. Powszechnie dysponuje już własnymi pieniędzmi, kartami kredytowymi, może mieć zobowiązania finansowe w rodzinie (pożyczka od rodziców na rower, deskę surfingową, nową kurtkę, komputer itp.) i często lepiej poruszają się w świecie nowości i aktualnych tematach niż ich rodzice.

Dziecko mile widziane

Gdy młodzież jeszcze nazywa się dziećmi, podróżuje najczęściej z rodzicami. Wówczas "ofiarami" zabiegów hoteli padają rodzice. To ich decyzje są ważne i o ich pieniądze toczy się wówczas gra. Pretekstem jest troska o jak najlepszy pobyt dziecka i jego potrzeby. Bezpieczne place zabaw dla dzieci, odrębne menu przygotowane pod okiem dietetyka, baseny z podgrzewaną wodą, hotelowe pokoje zabaw, opiekunki, animatorzy - oto "sidła", którymi hotelarze starają się "złapać" dobrego klienta, jakim jest rodzic.

Rodzic, który coraz częściej patrzy na planowany wypoczynek poprzez pryzmat udogodnień dla swoich dzieci. I jest gotów za te udogodnienia zapłacić stosowną cenę. Rodzina z dziećmi, poprzez gotowość do ponoszenia nakładów na dzieci - jest mile widzianym klientem w każdym hotelu, od trzy- po pięciogwiazdkowe.

 Także ośrodki wypoczynkowe, domy wczasowe i inne obiekty hotelarskie chętnie przyjmują rodziny. Klient to niekłopotliwy, dobrze płacący, zazwyczaj spokojny, bo pod kontrolą. Jednak w pewnym momencie dziecko zaczyna podróżować bez rodziców. Zielone szkoły, wycieczki szkolne - oto kolejny etap kształtowania potrzeb i gustów konsumenta. Jak hotele podchodzą do zorganizowanych grup młodzieżowych? Zależnie od płaconych przez tę grupę klientów pieniędzy.

Najeźdźcy na pokojach

Wielokrotnie obserwowałem polską młodzież na wyjazdach. Klasy z gimnazjów czy liceów. Wypuszczone z domów "kohorty najeźdźców, dla których nie ma świętości". Grupy, które kwaterowane w akademikach, schroniskach młodzieżowych czy najtańszych hotelach turystycznych do późnych godzin nocnych uprawiały galopady po schodach i korytarzach, trzaskając drzwiami, tupiąc i łomocąc tudzież wożąc się windą - za nic mające sobie regulaminy i normy współżycia społecznego.

Jeżeli doliczyć do tego palenie papierosów mimo zakazów, głośne słuchanie muzyki oraz postawę ewidentnie zaczepno-roszczeniową - trudno się dziwić, że hotelarze unikają tej grupy klientów jak ognia, głównie poprzez stosowanie niedostępnych dla młodzieży cen. I oto nagle w krakowskim hotelu czterogwiazdkowym przeżyłem głębokie zdziwienie.

Okazało się bowiem, że "kohorta" zaatakowała hotel, w którym pokój dwuosobowy kosztuje około 100 euro. Czy młodzież, która płaci za nocleg taką kwotę, jaką inni wydają na całą bez mała wycieczkę, zachowywała się inaczej?

Niestety nie. Palenie na korytarzach, bieganie, trzaskanie drzwiami, porykiwania, głośna muzyka. Co różniło grupy ze schronisk młodzieżowych czy najtańszych hoteli od grupy z ekskluzywnego hotelu czterogwiazdkowego?

"Luzacy" z importu

W krakowskim hotelu, niedostępnym dla większości polskiej młodzieży zatrzymała się grupa młodzieży z Europy Zachodniej. I trakto [...]